Voor de derde en laatste keer zijn Gro, Frederik, Emil en Signe weer terug. De bijzondere Deense familie wiens leven nog altijd wordt gedomineerd door de laatste wilsbeschikking van mater familias Veronika. Een dramatische gebeurtenis in The Legacy doet de nieuw gevonden harmonie op haar grondvesten schudden, maar uiteindelijk vindt de familie Grønnegaard rust met elkaar én hun omgeving.
In de prachtige laatste scene van het derde en laatste seizoen van The Legacy (in het Deens: Arvingerne) zijn de kinderen van kunstenares Veronika Grønnegaard voor het eerst echt samengebracht in het uitvoeren van een kunstwerk van de artistieke zus Gro. Samen met de mensen uit het naburige dorp, waar de verhoudingen tot voor kort allesbehalve hartelijk waren, komt de serie tot een afronding op een positieve noot. Een definitieve afronding want wat verklaart anders de aanwezigheid van de inmiddels jaren daarvoor overleden mater familias Veronika die met haar (spirituele?) aanwezigheid lijkt aan te geven dat het goed is. Een aanwezigheid die minder gek lijkt dan het klinkt aangezien Veronika een dominante kracht is geweest in het wel en wee van haar familie. Een bijzondere familie waarbij de twee broers Frederik en Emil samen met hun zus Gro samen opgegroeid zijn hoewel ze twee verschillende vaders hebben. Wanneer Veronika overlijdt, blijkt er een vierde kind te zijn dat na haar geboorte ter adoptie is opgegeven en in het naburige dorp is opgegroeid. Niet zoals haar broers en zus in het artistieke en ietwat wereldvreemde milieu van Veronika, maar in een regulier dorps leven dat draait om de sporthal en handbal. Deze Signe wordt door de dood van Veronika en haar testament opeens onderdeel van een andere familie en blijkt ook nog eens aan het langste eind te trekken in de familiestrijd om het landgoed Grønnegaard. Het knappe aan het eerste seizoen van The Legacy was dat het een compleet andere serie betrof dan eerdere series van de Deense staatsomroep DR zoals The Killing en Borgen en daarmee een eigen stem heeft als familiedrama.
Dreiging
Een eigen stem die zonder meer succesvol is en zich – zeker in het eerste seizoen – niet te buiten ging aan onnodige dramatiek om het geheel lekker smeuïg te maken. De dramatiek kwam voort uit de veranderende familieverhoudingen door de komst van Signe en de afwikkeling van de nalatenschap in combinatie met het vinden van een eigen stem in het post-Veronika-tijdperk. Het knappe daarbij was dat er altijd wel een gevoel van naderend onheil zich manifesteerde zonder ooit echt tot uiting te komen. In het tweede seizoen was de erfenispap weliswaar gestort maar was het aan de familie om hiermee in het reine te komen en tot een normaal leven te komen. In het tweede seizoen werd – in markante tegenstelling tot het eerste seizoen – juist het melodramatische karakter flink aangezet waarbij eenzelfde gevoel van naderend onheil niet alleen aanwezig was, maar zich juist vertaalde in een aantal schokkende gebeurtenissen. Dit alles leek samen te komen in een soort vergelijk waarbij het de vraag was of een derde seizoen nog van toegevoegde waarde zou zijn.
Eindelijk een familie
Het derde seizoen kenmerkt zich door het volledig ontbreken van de dreiging die de eerste twee seizoenen zo markeerde. Desalniettemin voltrekt zich in de eerste afleveringen een dramatische gebeurtenis die gek genoeg wel impact heeft op de familie en daarmee het verloop van de rest van het seizoen zonder allesoverheersend te worden. Dit laatste seizoen meandert daarom veel meer dan de vorige seizoenen, maar rondt tegelijkertijd de bijzondere karakters die de familie Grønnegaard vormen af en leidt daarmee uiteindelijk tot een weliswaar saaier maar desalniettemin bevredigend einde van dit familie-epos. Een epos waarbij de kunstzinnige Gro de brug naar een nieuwe generatie kunstenaars wil slaan, waaronder haar eigen nichtje Hannah. Haar vader Frederik – nogal altijd het gewicht van de wereld op zijn schouders torsend – is na een lange periode in de Verenigde Staten waar hij als advocaat grote successen viert, teruggekeerd om de band met zijn familie weer aan te halen. Signe ploetert voort met haar naïeve en soms ergerlijke idealisme om biologisch te boeren zonder ook maar een greintje begrip te tonen voor de gemeenschap om haar heen. De verwende Emil daarentegen is volwassen geworden en heeft de zorg op zich genomen van zijn jonge stiefzusje Melody en blijkt een verbindende schakel binnen de familie én de gemeenschap waar de familie onderdeel van is te zijn. Voor nieuwkomers zal dit allemaal als abracadabra voorkomen, maar volgers van The Legacy weten waarschijnlijk genoeg. Hoewel niet het beste seizoen van dit familiedrama brengt het meer dan genoeg closure voor de vele fans van deze bijzondere serie over een markante maar ook bij tijd en wijle strontvervelende hippiefamilie.
Foto: Lumière
Het derde en laatste seizoen van ‘The Legacy’ is in april op DVD verschenen en wordt – net als de eerste twee seizoenen – door Lumière uitgegeven. Een Blu-ray versie is ditmaal niet beschikbaar. Deze recensie is ook verschenen bij online nieuwsmagazine Jalta.
Reacties
Een reactie posten