Verslavende grauwheid: Gomorra, Seizoen 2


Het tweede seizoen van de realistische serie over de Camorra is zo mogelijk nog grauwer en rauwer dan het eerste seizoen. Na de val van de familie-Savastano is het aan een nieuw machtsblok, de Alliantie, om Napels uit te wringen. Hoewel Gomorra geen moeite doet om nieuwe kijkers er bij te houden, de expliciete grofheid nieuwe dieptepunten bereikt en het tweede seizoen misschien niet zo goed is als het eerste is het evenzo verslavend. 

Napels is niet meer wat het geweest is. Recent werd namelijk bekend dat de laatste van de bekende zeilvormige Le Vele-gebouwen gesloopt gaan worden. Deze gebouwen dienen zowel in de fictie van de Maffia-serie Gomorra als de realiteit van de Camorra als achtergrond voor allerhande misdadige ellende. Niet alleen architectonisch zijn er grote veranderingen gaande in de derde stad van Italië. Waar de oude orde van de Camorra grotendeels verdwenen is, wordt diens plaats ingenomen door tieners die – in tegenstelling tot hun voorgangers – al helemaal geen grenzen of een bepaalde vorm van ‘beroepsethiek’ (ahum) kennen. Zo konden lezers van de Volkskrant een tijd geleden een reportage uit Napels lezen waar duidelijk werd dat 19-jarige gastjes bendes leiden en even gewelddadig aan hun einde komen als voorheen. Maar met als verschil dat de kans nu groter is dat er tegelijkertijd (nog meer) onschuldige slachtoffers vallen. Deze regime change is terug te zien in het tweede seizoen van de Italiaanse misdaadserie Gomorra. In het spannende, rauwe en grauwe eerste seizoen volgden we de teloorgang van de machtige familie-Savastano. Aan het einde van dat seizoen was de gebroken Godfather Pietro Savastano net ontsnapt uit de gevangenis terwijl zijn voormalige rechterhand Ciro de macht overnam en en passant Savastano Jr. (Genny) neerschoot. Een nieuw tijdperk voor het criminele Napels kondigde zich al aan.

En door!
Het tweede seizoen pakt naadloos de draad op waar het eerste seizoen bleef hangen. Genny ligt in een coma in het ziekenhuis, zijn vader is op de vlucht en Ciro – ‘de Onsterfelijke’ – veegt de scherven bij elkaar om zijn macht veilig te stellen. Een dramatische gebeurtenis in de nasleep hiervan tekent Ciro waarna de serie een sprong in de tijd van een jaar maakt. Inmiddels is de nieuwe orde onder de naam ‘de Alliantie’ aan de macht en belooft een meer ‘democratisch’ misdaadimperium te zijn dan onder de Savastano-familie. Zoals verwacht mag worden, verloopt die overgang allesbehalve soepel en zijn verraad en lafhartige moord aan de orde van de dag. Dit tegen een achtergrond van een stad die de misdaad zat is en zich – gesteund door een steeds assertievere politie – steeds meer afzet tegen de criminele heersers. Genny is inmiddels uit zijn coma ontwaakt en heeft zijn eigen lucratieve drugshandel die zich rondom Rome concentreert en dankbaar gebruik maakt van zijn Zuid-Amerikaanse contacten. Don Pietro is noodgedwongen uitgeweken naar Duitsland, maar blijft op afstand stoken in de Alliantie met als doel een terugkeer naar zijn geboortegrond. Opvallend daarbij is dat de makers geen enkele moeite doen om nieuwe kijkers ‘mee te nemen’ in de wereld van Gomorra. Je valt plompverloren in de actie van het tweede seizoen, waarbij zelfs voor enthousiaste volgers van het eerste seizoen – waaronder ondergetekende – er diep in het geheugen gegraven moet worden om alle lijntjes meteen weer te kunnen leggen. Dit terwijl de gebeurtenissen uit het verleden – zoals bij alle groepen waar ‘eer’ en (vermeend) ‘onrecht’ een belangrijke drijfveer is – voor misdadigers zoals deze zo ontzettend belangrijk zijn. 

Een nieuwe, (nog) hardere orde
Opvallend daarbij is dat het tweede seizoen de eerder genoemde realiteit schaduwt. Niet verwonderlijk voor een serie die op de werkelijkheid is gebaseerd en het gelijknamige boek van Roberto Saviano die tevens aan de wieg heeft gestaan van de gelijknamige film en deze serie. Want hoewel de tienermachtsgreep in de realiteit nog niet volledig tot Gomorra is doorgedrongen, maken de twaalf afleveringen zonder meer duidelijk dat het respect voor de oude orde iets van het verleden is. Zonder aanziens des persoons komen ook hooggeplaatste maffiosi (gruwelijk) om het leven terwijl ‘burgerslachtoffers’ ook steeds meer te betreuren zijn. Met als ongekend dieptepunt de moord op een jonge dochter van één van de leiders van de Alliantie. Belangrijk element hierbij zijn de schoffies uit ‘de Steeg’ die qua hardheid de misdadige realiteit van het huidige Napels evenaren. Juist deze hardheid maakt dat het kijken van dit tweede seizoen niet altijd een pretje is en het lijkt alsof de makers erin geslaagd zijn om de (g)rauwheid nog meer aan te zetten dan bij het eerste seizoen al sprake van was. Tegelijkertijd is de verhaallijn in dit seizoen ook iets minder interessant dan het vorige, maar dat komt waarschijnlijk ook omdat het nieuwe eraf is. De personages kennen we al, nu gaat het slechts nog om de strijd terwijl het eerste seizoen ook een inkijk gaf in een voor ons gesloten en bizarre wereld. Het succes is er overigens niet minder om want dit tweede seizoen is in Italië nog beter bekeken dan de hit die het eerste seizoen al was. Het succes is dermate dat een derde en vierde seizoen al zijn aangekondigd. Daarbij is het wel de vraag hoe het met het verhaal verder moet, want de koek lijkt met het einde van dit seizoen toch wel een beetje op. Toch is ook dit seizoen (en wellicht gaat dat ook weer voor de volgende seizoenen gelden) evenzo verslavend als het eerste en kan het zomaar leiden tot een flinke aanval van binge-watching.

Nog even terug naar de Le Vele-gebouwen: helemaal verdwijnen doet deze kenmerkende architectuur overigens niet aangezien één gebouw behouden en gaat dienen als gemeentehuis. De makers van Gomorra hoeven dus niet per se te haasten met het filmen van het derde en vierde seizoen. Het decor zal nog tot in lengte van jaren beschikbaar zijn, net als – helaas – het criminele hart van Napels. 


In de maand september is het tweede seizoen van ‘Gomorra’ exclusief verkrijgbaar bij Bol.com. Vanaf 4 oktober is de serie – uitgegeven door Lumière – overal verkrijgbaar. Deze recensie is eerder verschenen bij online nieuwsmagazine Jalta.

Reacties