The Hours van Michael Cunningham is net zo krachtig als toen het in 1998 voor het eerst uitkwam en is tegelijkertijd één van de weinige boeken waarbij de filmversie het oorspronkelijke boek verrijkt in plaats van teniet doet.
The Hours (2002) is één van die films die beklijft: het verhaal van drie vrouwen in drie verschillende perioden in de twintigste eeuw verbonden door Virginia Woolf's Mrs. Dalloway wordt prachtig tot leven gebracht door Nicole Kidman, Julianne Moore en Meryl Streep. Dit alles nog eens extra aangezet door de prachtige filmmuziek van Philip Glass.
Zelfmoord
Het gelijknamige boek verscheen al in 1998, maar pas recent ben ik dit boek gaan lezen terwijl ik de film ook al jaren geleden voor het eerst zag. Michael Cunningham kiest ervoor om zijn drie leading ladies alternerend op te voeren waardoor hun (thematische) verbondenheid tot zijn recht komt. Boek (en film) starten in het Verenigd Koninkrijk van 1923 met de zelfmoord van Virginia Woolf die in die periode ook Mrs. Dalloway schreef. In dit boek wordt een dag uit het leven van Clarissa Dalloway uit de doeken gedaan, een dag dat zij een feestje organiseert dat overschaduwt wordt door de zelfmoord van een één van de gasten. In 1949 volgt de lezer daarop in het boek van Cunningham Laura Brown. Mrs. Brown zit gevangen in het gelukkige leven van een typisch Amerikaanse huisvrouw na de Tweede Wereldoorlog. Haar geordende leven (trouwe man en lieve zoon) wordt overschaduwd door haar gedachten tot zelfmoord.
Verbondenheid
Ten slotte volgt de lezer Clarissa Vaughan in New York die gelijk Woolf's Clarissa een feestje organiseert voor de aan Aids lijdende Richard die een prijs in ontvangst neemt voor zijn literaire werk. Deze Richard was lang geleden de one time love interest van Clarissa voordat hij definitief koos voor mannen en Clarissa voor vrouwen. Toevalligerwijs is Richard's bijnaam voor Clarissa ook nog eens 'Mrs. Dalloway' en is Richard een dichter en schrijver van bescheiden succes wiens meest bekende boek schaamteloos plukt uit het leven van Clarissa. Ook in 1999 komt het thema van zelfmoord weer naar voren en blijkt er een personele verbondenheid te bestaan tussen 1949 en 1999.
Boek versus film
Zowel bij het boek als de film is het van belang om niet al te veel te verklappen zodat de verrassingen die in het verhaal zitten ook verrassingen blijven. Het prachtig geschreven boek van The Hours is op uitstekende wijze verfilmd waarbij de film het boek verrijkt in plaats van er afbreuk aan te doen. In één opzicht is de film beter (behalve dat het boek - althans niet automatisch - de prachtige muziek van Philip Glass als soundtrack heeft): de cruciale verbinding tussen '1949' en '1999' wordt in de film (letterlijk) in beeld gebracht en is daardoor sterker dan wanneer je het boek leest. Sterker nog: de evidentie ervan is het boek veel minder dan je zou denken wanneer je eerst de film hebt gezien. Deze laatste zinnen lezen wellicht als raadsels maar fungeren hopelijk als aansporing om het boek te lezen én de film te zien.
De trailer van 'The Hours':
Reacties
Een reactie posten